Lucy Schulz

Odważny fotograf rejestruje dzikie i szczere ucieczki z Parku Narodowego

Nie traktuję siebie zbyt poważnie, ale KOCHAM swoją pracę. Kiedy fotografuję, jestem totalnym głupkiem, tworząc zabawną atmosferę, w której łatwo jest czuć się komfortowo będąc SOBĄ. Słowo „profesjonalista” przed „fotografem” jest dla mnie trudne do zniesienia, ponieważ DUŻO leżę w błocie i jestem znany z tego, że przeklinam jak marynarz. Ale brak godności nadrabiam efektami dźwiękowymi. Fotografuję wesela na pełny etat od 2013 roku, więc chyba muszę zaakceptować ten tytuł. Jestem twoją wbudowaną hype girl. Jestem też „dorosły”. Więcej o mnie: -Poznałam mojego męża, kiedy przeprowadziłam się do Kolorado w 2015 roku – dosłownie, podczas mojej pierwszej nocy tutaj – a teraz mamy dwa okropne/urocze koty i nocowanie na zawsze. -Moje ulubione jedzenie to wszystko zawinięte w większą ilość jedzenia. Pierogi. Ravioli. Naleśniki. Tacos. Samosy. Empanadas. Daj mi to. - Tańczyłem kontra, swing, lindy, bluesa i fusion, ale poza parkietem jestem totalnym laikiem. Kiedyś skaleczyłem się bajglem, który jest najbardziej okrągłym przedmiotem znanym całej ludzkości. Jest źle, ziomki. - Wciąż nie do końca, jakie słodkie są króliczki. Kto jednak jest? - Jestem osobą wysoce wrażliwą (HSP) i mam mizofonię (która niestety nie jest zupą). - Wcześniej pracowałem w chirurgii weterynaryjnej i byłem wolontariuszem w klinikach sterylizacji / kastracji oraz w centrum rehabilitacji ptaków drapieżnych. Moje umiejętności walczenia ze zdziczałymi kotami rzadko wchodzą w grę na weselach, ale kiedy już to robią... - Podróżowałem do Nowej Zelandii, Indonezji, Bahamów, Bermudów, Niemiec i Austrii, gdzie trzymałem ser w kieszeniach, aby zwabić bezpańskie koty moje ramiona. Czasami się to udawało. Jeśli byłeś w Nowej Zelandii, jesteśmy już przyjaciółmi.