Matteo i Eleonora

Zdjęcie Fabrizio Demasi

Cześć Fabri, jak się masz? To trochę, że nie czujesz... ale "śledzę" zawsze przez facebooka i internet. Nie chce mi się zaglądać tu i między Wasze zdjęcia z różnych ślubów: nawet jeśli nie znam tej pary, to zawsze jest to emocja, która prześwituje choćby przez kilka ujęć! Wczoraj wieczorem, jak to czasem bywa, mieliśmy ochotę przejrzeć nasz ślubny album... i za każdym razem myśl jest ta sama. Jeśli pomyślę, że prawie nie chcieliśmy albumu ślubnego, jeśli pomyślę o tym, jak niezobowiązujące i szczęśliwe było nasze spotkanie i jeśli pomyślę, że pierwszą rzeczą, którą wam powiedziałem, było „... Uderzyło mnie to odsłonięte zdjęcie, jedno proste, ale szczególne, mała chwila skradziona, ale pełna uczuć ... ". Cóż, po zaledwie kilku sekundach od przedstawienia się nam, być może nieświadomie, już wybraliśmy naszego fotografa na ślub !! Powiedziałbym, że uderzenie pioruna, pierwsze i doskonałe wrażenie, którego nigdy nie można odmówić! I 'tak, ponieważ kiedy fotograf może przekazać emocje poprzez obraz pozornie „dowolny”, to oczywiście można to naprawdę zdefiniować! Nie chcieliśmy zdjęć „pozujących”, nie chcieliśmy zdjęć „statycznych”, ani zwykłych zdjęć ślubnych, ale w naszym albumie niczego nie brakuje, ważnych chwil, ale przede wszystkim uśmiechów, spojrzeń, śmiechu, chwil "występowej" paniki i wzburzenia, wzruszenia i szczęścia w spojrzeniach, a zwłaszcza w gestach pary młodej, ale także gości... bo w twoich ujęciach wszystko jest ważne: czy kiedykolwiek powiedziałbyś, że zdjęcie, na którym mama w totalnej panice szuka zagubionego kolczyka albo takie, na którym siostra bezskutecznie próbuje zapiąć te wszystkie guziki mojej sukienki, a nawet to zdjęcie mojej ojciec, który z trudem powstrzymuje łzy, z twarzą nie do końca „do sfotografowania”, a nie tą, na której pan młody i świadek niezdarnie próbują zawiązać krawat, byłby wtedy ulubieńcem wymarzonego albumu!?!? Nawet to czarno-białe zdjęcie parasoli gotowych dla gości (bo oczywiście prognoza pogody nie była najlepsza) na werandzie jest jednym z moich ulubionych! (aby wymienić tylko jednego spośród tysiąca i tysiąca). Dlatego zawsze trudno jest dokonać wyboru spośród zaledwie tysiąca ujęć… W tym celu nazywam cię Super-Fabri ... oprócz tego, że jesteś super miła (a w tak napiętym momencie jak dzień ślubu jest już panna młoda, która jest nieprzyjemna! Ahahah!!), silny i dobry w tym co robisz... udało Ci się uchwycić wszystko, a nawet więcej, uchwycić chwile, których inaczej teraz nie moglibyśmy zapamiętać i przeżyć ponownie; bo jeśli zdjęcie, nawet a zwłaszcza po jakimś czasie, nie niesie ze sobą emocji tamtego momentu, to może nie ma sensu! Bo jeśli ślub ma być najpiękniejszym dniem, to musi to być widoczne na fotografii, musi być w stanie „poczuć”, nie tylko przez tych, którzy go przeżyli w pierwszej osobie, ale także przez tych, którzy są tylko widzami . W przeciwnym razie byłoby to tylko kwestią przejrzenia, być może nawet nudnej, serii obrazów, które są takie same. Zamiast tego, kiedy patrzymy na nasze zdjęcia, nie przesadzę w stwierdzeniu, że wciąż czujemy silne emocje tamtego 14 kwietnia. A jak ktoś chce przeglądać nasz album to zawsze naciskam "... nie jest albumem jak inne, nie zobaczysz zdjęć pozujących ani „klasycznych”, zobaczysz ujęcia, które większość może wydawać się „dziwne”, zdjęcia detali, zdjęcia prawdziwych uśmiechów nie narzuconych przez fotografa, zdjęcia ekscytujące…! „Również z tego powodu album może nie jest pokryty kurzem, bo nie męczy cię patrzenie na niego i patrzenie na niego. Bardzo cię teraz cenię i bardzo dziękuję za twoją pracę, za przyjaźń, a przede wszystkim za umożliwienie nam zasłużenia przez te kilka słów !! Mam nadzieję, że nasze życie wkrótce da nam jeszcze wiele innych wydarzeń do sfotografowania... oczywiście zawsze przez Fabrizio Demasi !!!