Jessica Evrard

Fotograf, który przez całe życie kochał uwiecznianie chwil

Fotografia to pasja, którą przekazał mi ojciec, a aparat noszę w rękach od 15. roku życia. Od tamtej pory fotografia zawsze zajmowała ogromne miejsce w moim życiu i mimo wielu przeprowadzek zawsze Staram się archiwizować wszystkie zdjęcia, które zrobiłem, w albumach, które zawsze noszę przy sobie. Zawsze bardzo kontemplowałem otoczenie i mam szczęście, że wciąż mogę zachwycać się prawie wszystkim, nawet rzeczami, które mogą wydawać się trywialne i nieszkodliwe: rozwianym kosmykiem włosów, kształtem chmur na niebie, melodia fortepianu, połyskujące kolory jesieni, bezmiar oceanu, trzask ognia, zachód słońca, nieskazitelna biel pokrytego śniegiem krajobrazu, szron na oknie, miękkość tkaniny, blask strzelaniny gwiazda, motyl lądujący na ramieniu… Lista byłaby zbyt długa. Ale podsumowując, wszędzie, gdzie spojrzę, znajduję piękno i poezję. Jestem również bardzo wrażliwa, co pozwala mi postrzegać otoczenie z dużą uwagą i dużą zdolnością adaptacji. Wszystkie chwile, które fotografuję, przeżywam nimi i intensywnie je odczuwam. Mam łatwe łzy. Potrafię płakać przed filmem, serialem, książką, a nawet reklamą! Bardzo często płaczę także na weselach, podczas ceremonii i podczas niektórych przemówień. Często powtarzam, że wykonuję najlepszą pracę i nie ma dnia, żebym żałowała, że ​​zdecydowała się na przekwalifikowanie zawodowe. Fotografuję szczęśliwych ludzi, kochających się ludzi, zjednoczone rodziny, emocjonalne chwile, komunikatywne wybuchy śmiechu, łzy radości, duże i małe chwile w życiu.